Την ακούτε την πατούσα;

 

Την ακούτε την πατούσα; Αδύνατο να μην την ακούτε…

…που στριγγλίζει ανεξέλεγκτα, ερεθισμένη και ευάλωτη,
βορά στις ορέξεις των επιθετικών ακροδακτύλων,
υποκινούμενων από σαδιστικά ένστικτα·

…που ξεσπά σε υστερικά γέλια
με κάθε απρόβλεπτο άγγιγμα στην ξεγυμνωμένη όψη της
από το επίμονο νύχι που τρυπάει τις άμυνές της·

…που καλεί απεγνωσμένα για βοήθεια
καθώς το νύχι προχωρά αργά και βασανιστικά
κατά μήκος της επιφάνειάς της·

…που χτυπά με μανία τα δεσμά της, λυσσασμένα, μέσα στον πανικό,
αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί
την αδυναμία διαφυγής·

…που καταριέται και βρίζει παθιασμένα,
αντικρίζοντας με πικρία ως απάντηση
ένα λάγνο και χαιρέκακο χαμόγελο·

..που απειλεί ποικιλοτρόπως το πρόσωπο που τη βασανίζει,
ελπίζοντας, φευγαλέα, ότι έτσι θα σωθεί·

…που διαμαρτύρεται, υπερασπιζόμενη την αθωότητά της
ως αδιαπραγμάτευτο επιχείρημα
κατά του άδικου βασανισμού που της επιβάλλεται·

…που εκλιπαρεί για έλεος, καταδακρυσμένη και αποκαμωμένη,
συνοφρυώνοντας τα δάχτυλά της
και υποχωρώντας (το κατά δύναμιν) την καμάρα της,
σε μια ενστικτώδη, μάταιη προσπάθεια αποφυγής του γαργαλισμού·

…που τάζει τα πάντα, Γη και ουρανό, τη ζωή της ολόκληρη,
με μοναδικό αντάλλαγμα την παύση του γαργαλήματος·

…που ηδονίζεται υποφέροντας και υποφέρει ηδονιζόμενη,
υπομένοντας τη δοκιμασία στην οποία έχει υποβληθεί.

Την ακούτε την πατούσα;
Αν μου πείτε πως όχι, δεν θα σας πιστέψω.

Το τηλεφώνημα

 

Είχαμε καθίσει στο πέτρινο πεζούλι του κήπου,
όταν η χαλαρή μας συζήτηση διακόπηκε
από τον εκνευριστικό ήχο κλήσης του τηλεφώνου μου.
«Πρέπει να το σηκώσω, είναι ο διευθυντής μου», είπα.
«Περίμενε!», είπε εκείνη, και τότε, άκρως προκλητικά
μόστραρε τις γυμνές της πατούσες στο μάρμαρο
αφού πρώτα έβγαλε τα πέδιλά της,
τοποθέτησε το ένα στο μάγουλό της
παριστάνοντας ότι κρατάει ακουστικό τηλεφώνου
και άρχισε να κοροϊδεύει:

«Αλό! Αλό! Ναι, κύριε διευθυντά,
ο κ. Μακρής αδυνατεί να σας μιλήσει αυτή τη στιγμή.
Κοιτάει τις πατούσες μου και αποσπάται,
είναι ποδολάγνος, ξέρετε!»
Απόλαυσα το πείραγμά της όσο δεν περιγράφεται.
Παρόλα αυτά, με βαριά καρδιά, σήκωσα το τηλέφωνο.

Ομολογώ πως δεν πρόσεξα τίποτα
από τα λεγόμενα του διευθυντού.
Το μόνο που θυμάμαι είναι
η αίσθηση από τις θεϊκές πατούσες της
να τρίβονται με λαγνεία στο πρόσωπό μου,
τα υπέροχα δάχτυλά της
να εισέρχονται βίαια στο στόμα μου,
και το αυτάρεσκο βλέμμα της
με τις κοροϊδευτικές της γκριμάτσες,
ενόσω απολάμβανε την απόλυτη κυριαρχία της πάνω μου
και την αδυναμία μου να αντιδράσω.

Ήταν το πιο αξέχαστο τηλεφώνημα της ζωής μου!

Η μούντζα

 

Η μούντζα ανέκαθεν αποτελούσε υβριστική χειρονομία·
μέσο εκδήλωσης αποδοκιμασίας, απαξίωσης.

Κι όμως, η θέα της γυμνής, προβεβλημένης πατούσας
και των ορθάνοιχτων δαχτύλων
κάθε άλλο παρά προσβάλλει· τουναντίον, επιβραβεύει, τέρπει, ερεθίζει.

Άραγε ποια τα κίνητρα των ξυπόλυτων κορασιών της εικόνας
να προβούν στην… ποδονομία της ανοιχτής πατούσας
ενόσω απαθανατίζονται από το φωτογραφικό φακό;

Η ανορθόδοξη αυτή μούντζα τους αποτελεί εξύβριση
ή μάλλον παιγνιώδη εκδήλωση υποβόσκουσας λαγνείας και φετιχισμού;

Το δίχως άλλο, η απόκρυψη της όψης τους και η διατήρησης της ανωνυμίας
προδίδουν την επίγνωσή τους για τη φετιχιστική διάσταση της εν λόγω ενέργειας.

Βεβαίως, δεν θα μπορούσε να παραμείνει ασχολίαστη
η άκρως προκλητική χρήση της κάλτσας για την επικάλυψη του προσώπου
των ξεδιάντροπων/ντροπαλών (τι ειρωνεία!) ηρωίδων μας!

Όπα, ξεκουφάθηκα!

 

Όπα, ξεκουφάθηκα! Μα τι συμβαίνει εδώ;
Βρισκόμαστε μάρτυρες μιας σκηνής ακραίου φετιχισμού.

Οι συντελεστές φαίνεται να αξιοποιούν στο έπακρο
τις δυνατότητες που προσφέρει μια ευγαργάλητη πατούσα
σε συνδυασμό με μια ηλεκτρική οδοντόβουρτσα.
Οποία ευρηματικότητα διαφαίνεται και μόνο
στο βιτσιόζικο, ανορθόδοξο δέσιμο - από τη σκάλα του σπιτιού!

Ενώ η ηρωίδα μας, καταλυσσασμένη και φωνάζουσα,
αποζητά διακαώς ευκαιρία για ανάσα,
πνιγμένη στο ανεξέλεγκτο γέλιο και τις άναρθρες κραυγές,
σε αυτή τη θέα και με τέτοιο σαματά, διερωτόμαστε:

μήπως να ζητήσουμε να γίνουμε κι εμείς για λίγο χειριστές
αυτής της κακόβουλης και θαυματουργής οδοντόβουρτσας;
Ή μήπως να πάρουμε θέση ώστε να είμαστε οι επόμενοι
που θα γίνουμε μάρτυρες του ίδιου μας του γαργαλισμού,
δεμένοι κατάχαμα από τη σκάλα και κοιτώντας προς τα πάνω;

Στον απόηχο των εορτών

 

Στον απόηχο των εορτών
και ενώ ο χριστουγεννιάτικος στολισμός αφαιρείται, σιγά-σιγά,
καλλίγραμμα πέλματα εξακολουθούν να κοσμούν εσωτερικούς χώρους
με το καλοσχηματισμένο περίγραμμά τους,
τις θελκτικές τους καμπύλες,
τις ψηλές καμάρες,
τα εύμορφα δάχτυλα,
τα περιποιημένα νύχια·
πομποί λάμψης, κομψότητας και ερωτισμού,
αναντικατάστατα στολίδια για κάθε εποχή.